Ja takie chwile przeżyłem jakieś 25 lat temu, czytając książkę. Film obejrzałem z ciekawości, bo zakończenie pamiętałem z książki. Niestety, za stary jestem na takie opowieści. Kiedyś byłem pod wrażeniem pomysłu, teraz jakoś mnie nie zastrzelił. Masz rację co do wieku Endera, pamiętam, że nie bardzo mnie przekonywał 6-cio letni komandor-geniusz. ;)

Słaby w porównaniu do książki, najgorsze jeszcze, że trenowali jego dowodzenie podwładnymi itp., a sam praktycznie brał udział w kierowaniu flotą, najgorsze jak go nie chcieli na ziemii potem, ja bym zaatakował te robale ale przegrał aby Ziemia została zmieciona.

To zdaje się, że nie zrozumiałeś chyba książki i całego zamysłu na którym się opierała, albo po prostu nie przeczytałeś całej sagi. Zresztą już w,piereszym tomie wiele razy było podkreślane, że dzieci wybrane do szkokenia, są niwielkim procentem ludzkości z tak wysoką inteligencją (zresztą dlatego właśnie ich wybrano), a 6cio letni Ender posiadał niebywale wysokie IQ. Nie rozumiem, dlaczego według ciebie miałby nie mówić w sposób, jaki robią to osoby dorosłe. Takie dzieci rodzą się na świecie, choć bardzo rzadko. Bywa że w wieku 13-14 lat kończą studia i piszą doktoraty. Poczytaj trochę, obejrzyj kilka programów naukowych, zanim napiszesz o czymś, czego nie zrozumiałeś.

Inteligencja to nie dorosłość. Mnie to też drażniło w książce. Może gdyby Ender miał ze 12 lat to bym uwierzył w jego zachowanie, ale sześciolatek? Mógłby mieć i ze 200 IQ, ale zachowanie to nie tylko IQ, to przeżycia, wspomnienia, doświadczenie itp. Po prostu uważam że nie da się tak szybko dorosnąć.

IQ - racja, ale co z tak zwaną EQ - inteligencją emocjonalną??? Jak najbardziej wierzę w to, że Ender mógł w młodym wieku mieć bogate słownictwo, wysławiać się dorośle, a przy okazji mieć świetny łeb do ścisłych przedmiotów (zdolności matematyczne / analityczne / strategiczne).. co jest jednak dziwne to to, że jednak DZIECKO poddane tak ogromnej presji, opuszczone i samotne - i to w tym etapie życia, gdzie to rodzicielskie ciepło i wsparcie jest najbardziej potrzebne! - radził sobie z tą emocjonalnie trudną sytuację równie dobrze, co z wyzwaniami intelektualnymi... Dzieciństwo bardzo mocno rzutuje na nasze późniejsze życie - np. zdrowa pewność siebie bierze się głównie z bezwarunkowej rodzicielskiej miłości, a nie osiągnięć...

Mało prawdopodobne, by malutki chłopiec poddany presji tak ogromnej, że ugiąłby się pod nią niejeden dorosły człowiek z bogatym życiowym doświadczeniem, zahartowany już w życiowych trudach i znojach, poradził sobie z tym ciężarem tak dobrze, ale szczerze - nie przeszkadzało mi to w ogóle w lekturze książki :) Na szczęście zostało to przedstawione w bardzo fajny sposób i gdyby tylko takie nieścisłości fabularne w powieściach się pojawiały, mogłabym umrzeć szczęśliwa :D

Choćby nie wiadomo jak wysoki potencjał intelektualny miał dany człowiek, to musi mieć jeszcze doświadczenie, by swój potencjał przekuć w mądrość. 6-letni chłopiec może się nauczyć gry na fortepianie czy rozwiązywania bardziej skomplikowanych zadań matematycznych, ale kreatywność oparta na wiedzy, którą się zdobywa latami, wymaga owych lat i doświadczenia. W tym sensie Card przedobrzył. Bo, owszem, rodzą się genialne dzieci, ale żadne z nich w wieku 6 lat nie zostało generałem i żadne nie decydowało o życiu setek tysięcy żołnierzy.
Pod kątem psychologicznym założenie Carda było całkowicie błędne. Jego powieść czytało się świetnie, ale już wówczas niemal każdy krzywił się z dezaprobatą na taką wizję genialnego dziecka i jego rzekomego rozwoju w dziedzinie strategii i taktyki.
Dwie następne części tej serii wydawały się... dojrzalsze.

poszukaj sobie ile lat miał najmłodszy polski pułkownik - taki prawdziwy z krwi i z kości żołnierz. Nie awansował od stopnia szeregowca, ale będąc pułkownikiem - dowodził żołnierzami.

Popełniasz błąd pisząc, że nie było 6-cio latka, który dowodziłby setkami tysięcy żołnierzy. Ender też nie dowodził armią. Ender dowodził symulacją. Właśnie z tego powodu, by nie zastanawiać się nad aspektem ludzkim.

Może tylko dzieci pozwalają połączyć inteligencję z otwartością umysłu. Nieszablonowe działanie trudno zastosować po przestudiowaniu tysięcy scenariuszy. Nawet jeżeli 6-cio latek to zbyt młody wiek to przecież "starsze chłopaki" ze szkoły bojowej też tam istniały, a Ender został z jakiegoś powodu wybrany.

Nie chodzi mi o Pietrykiewicza 13 lat, który zginął jako szeregowiec, nie chodzi mi o "Lisa"-Kulę, który miał 22 lata i był pułkownikiem, ale o kogoś młodszego od Pietrykiewicza.

Zobacz jak zachowują się dzieci w Afryce zmuszone do ekstremalnych zachowań.

Nie mam pojęcia o czym Ty piszesz. 13 lat czy 22 to nie 6. To jest przepaść. Kilkuletnie dzieci w Afryce nie dowodzą armiami. Są szeregowymi żołnierzami.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Weso%C5%82owski_(%C5%BCo%C5%82nierz) - chyba myślałem o jeszcze kimś innym - jako 9-cio latek wstępuje do wojska, jako 12 latek walczy dalej.

6-cio latek rzeczywiście jest bardzo małym człowieczkiem, ale jeżeli będzie wyspecjalizowany w pewnej aktywności - kto wie? Ender nie sterował ludźmi (nie licząc swojej ekipy), nie zabijał formidów, ale punkty na ekranie.

To nie ma znaczenia, kogo zabijał czy w coś grał. Żaden genialny sześciolatek nie został arcymistrzem szachowym. Najmłodszy człowiek, który osiągnął tytuł arcymistrza miał 12 lat i siedem miesięcy. I wiele lat praktyki za sobą. Czyli był dwa razy starszy od Endera. Sześciolatek u ludzi nie może osiągnąć tego pułapu, potrzebuje po prostu więcej czasu. Biologii ludzkiej się nie przeskoczy, mózg musi się bardziej rozwinąć. Card przesadził. I przecież nie osadził tej historii w zupełnie innej epoce, tysiące lat od naszych czasów. Ewolucyjnie ludzie z jego świata praktycznie nie różnią się od nas.

Chciałabym wyprowadzić większość z błędu. Jeżeli ktoś czytał książkę dokładnie to pamięta, że Ender nie miał 6 lat w trakcie symulacji tylko już ok. 10. Jako 6-latek zaczął swoje szkolenie w grupie starterów, a nie szkolenie na generała. Więc może faktycznie możliwe, że genialne dziecko w wieku ok 9-10 lat z IQ 200 może coś takiego osiągnąć. Pamiętajmy też moi drodzy, że ta książka to fikcja. :)

"Reasumując cieszę się, że poznałem dość przypadkowo film, książkę i autora, bo dzięki temu przeżyłem piękne chwile i nikt mi ich nie zabierze."
Jejku... to najpiękniejsze słowa, jakie przeczytałam na Filmwebie kiedykolwiek! :D

I masz cholerną rację. :)

Jakim trzeba być debilem żeby taki dość słaby ilm ocenić na 10

Nie tobie śmieciu oceniać na ile oceniam film

Nie tobie śmieciu oceniać na ile gwiazdek oceniam film.

Mnie śmieciu